Koszyk - Norblin, 2 połowa XIX w.

Koszyk, mosiądz srebrzony, kołnierz ażurowy zdobiony wzorem roślinnym - kwiaty, lustro z giloszowaną rozetą, uchwyt ażurowy w formie pałąka zdob. ornamentem geometrycznym, wymiary śr. - 23,5 cm, wys. z pałąkiem -  17 cm, sygnatury: w rombie "N", w owalu "NORBLIN  & Co  WARSZAWA GALW.",  Norblin, Warszawa, 2 połowa XIX w., stan zachowania idealny

Cena:  900 zł

Historia przedsiębiorstwa NORBLIN sięga 1809 roku, kiedy to brązownik Wincenty Norblin zakłada zakład brązowniczy na Starym Mieście w Warszawie.
W tym czasie zakład produkuje m in.: okucia powozów i uprzęży dorożkarskiej, zdobienia zbroi - szczególnie wojskowych, zdobienia zegarów, świeczniki, kandelabry, statuy i kałamarze.W połowie XIX wieku umiera Wincenty Norblin, a zakład przejmuje jego syn Ludwik, który ok. 1865 r. zawiązuje spółkę ze złotnikiem Teodorem Wernerem, której przypieczętowaniem jest ślub siostry Ludwika z Wernerem. W 1893 r. Zakłady Norblin
i S-ka wykupują fabrykę Braci Buch, przenosząc się na ul. Żelazną w Warszawie i zmieniając firmę na Towarzystwo Akcyjne Fabryk Metalowych pod Firmą Norblin, B-cia Buch i T. Werner. Wraz z przenosinami, rozszerzeniu ulega zakres podstawowej produkcji, którą stanowią wyroby galanterii z plateru
tj. lichtarze, cukiernice, koszyki, wazony oraz przedmioty kultu religijnego o produkty walcowni blach, rur i drutów. W 1914 r. w związku z wybuchem I Wojny Światowej fabrykę ewakuowano do Rosji.To co pozostało - rozgrabili Niemcy.

W 1918 r. - zaraz po wojnie - fabryka wznawia produkcję i szybko odzyskuje swoją pozycję na rynku. Zakład poszerza produkcję o oddział amunicji karabinowej. W 1921 r. Spółka kupuje dwustu hektarową posesję po zdewastowanej przez działania wojenne Walcowni Metali w Osinach k/Głowna pod Łowiczem.

W 1927 r. Spółka Akcyjna Fabryk Metalowych pod Firmą Norblin, Br. Buch i T. Werner zatrudnia w Warszawie i w fabryce w Głownie, łącznie ok. 1,8 tys. robotników. Fabryka produkuje m.in. wyroby platerowane, rury, pręty, druty, pierścienie i paski prowadzące do pocisków artyleryjskich, przewody linowe, złącza do lin i drutów teletechnicznych, amunicję karabinową, płaskowniki, krążki do bicia monet, blachę miedzianą pelenitową do kotłów parowozowych, blachę miedzianą zwykłą, blachę mosiężną, z białego metalu oraz srebrną, krążki mosiężne do wyrobu łusek artyleryjskich oraz różnego rodzaju taśmy metalowe.

Dynamiczny rozwój trwa aż do wybuchu II Wojny Światowej. W trakcie jej trwania Niemcy praktycznie likwidują fabrykę – demontują większość maszyn i wywożą do Rzeszy.

W 1945 r. to, co zostało z Zakładu upaństwowiono i zmieniono jego nazwę na Walcownia Metali Warszawa.